สล็อตแตกง่าย Brian Lee ผู้อำนวยการ Families for Better Care กล่าว “แต่เราไม่ได้ติดตามเหมือนเราเป็นโควิด เพราะนั่นง่ายกว่าการติดตามมากกว่าการแยกตัว ความสิ้นหวัง ความซึมเศร้า และความคิดฆ่าตัวตาย นั่นเป็นเหตุผลสำคัญที่เราต้องพาครอบครัวกลับมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น”ใบมรณะบัตรของ Rita Thomas อ่านว่า “ความล้มเหลวในการเติบโต” ลูกสาวของเธอกล่าวDan Blazerศาสตราจารย์ด้านจิตเวชศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัย Duke เป็นหนึ่งในผู้เขียนรายงานจาก
ที่เผยแพร่เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่พบว่าผู้สูงอายุที่ต้องเผชิญ
กับการแยกทางสังคมมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิต, โรคหัวใจ และภาวะซึมเศร้ากรณีของริตา โธมัส “รุนแรงมาก แต่โควิดทำให้ปัญหารุนแรงขึ้นสำหรับผู้สูงอายุหลายคน” เขากล่าว
“ปัญหาด้านสาธารณสุขที่สำคัญอย่างหนึ่งในประเทศของเราคือการแยกตัวทางสังคม และบ้าน [การดูแลระยะยาว] ต้องการป้องกัน COVID ออกจากสถาบันเหล่านี้ ดังนั้นพวกเขาจึงล็อคสถาบัน แต่ในระยะยาวไม่ดีสำหรับผู้สูงอายุ มันส่งผลต่อสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขา”
พนักงานที่ Rosecastle ก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน มาร์ซี ริดเดิ้ล ผู้อำนวยการกิจกรรมของบ้าน กล่าวว่า เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ทุกอย่างเป็นปกติสำหรับริต้าและผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆ เธอจัดขบวนพาเหรด รวมกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อออกกำลังกาย จัด “Tattoo Tuesdays” ด้วยรอยสักปลอม และด้วยช่างทำผมที่ไม่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นพนักงานที่มีความจำเป็นและไม่ได้นัดหมายอีกต่อไป ริดเดิ้ลจึงพยายามทำหน้าที่ของเธอเพื่อเติมเต็ม
“ฉันใส่ที่ม้วนผมของริต้า” เธอกล่าวเมื่อวันพุธ โดยสำลักเมื่อนึกถึงเพื่อนของเธอ
ริดเดิ้ลตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่แพร่เชื้อให้กับผู้อยู่อาศัย เธอเปลี่ยนวิถีชีวิตของเธอไปอย่างสิ้นเชิง
“ฉันไม่ได้ไปร้านค้าปลีกตั้งแต่วันที่ 13 มีนาคม” เธอกล่าว “สามีของฉันหาน้ำมันให้ฉัน เขาไปที่ร้าน แท้จริงฉันกลับบ้านไปทำงานและกลับ ไม่เพียงแต่เพื่อให้ตัวเองปลอดภัย แต่เพื่อให้ผู้อยู่อาศัยปลอดภัยด้วย”แต่สำหรับริต้า แม้แต่ความพยายามพิเศษของพนักงานที่เอาใจใส่ก็ไม่สามารถทดแทนการสัมผัสของคนที่เธอรักได้ เธอเริ่มกลัวที่จะอยู่คนเดียวใน
ห้องของเธอเอง ที่เดียวที่เธอต้องใช้เวลาทั้งหมดของเธอ
เธอจะเดินไปที่ห้องโถงเพื่อหนีออกจากห้องของเธอ และในตอนกลางคืนจะมีความกังวล ดังนั้นลูกสาวของเธอจึงแนะนำให้เธอเข้านอนเร็วขึ้นทุกคืน คืนหนึ่ง เธอตื่นเต้นมากที่การ์ดเนอร์ต้องร้องเพลงให้เธอหลับเพื่อให้เธอสงบลง
มีมารดาผู้ใจดีที่พวกเขารู้จักซึ่งพวกเขาคาดว่าจะมีชีวิตอยู่ถึง 100 ปีเหมือนญาติของเธอ บางครั้งเธอก็ทิ้งโน้ตที่เขียนด้วยลายมือไว้ — เกี่ยวกับริดเดิ้ลและสมาชิกคนอื่นๆ ในสต๊าฟที่เธอ “แค่รัก” หรือน้ำใจธรรมดาๆ ที่มีไว้เพื่อการ์ดเนอร์และโธมัส
ในการคัดลายมือแบบคลาสสิก ด้วยมือที่สั่นคลอน โน้ตตัวหนึ่งพูดถึงญาติคนหนึ่ง จากนั้นพูดว่า: “ฉันจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เห็นพวกเขาอย่างน้อยอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ในการเปลี่ยนแปลงนี้ พยายามตัดสินใจว่าควรไปไหม รักพวกคุณทุกคน คนรอบข้างที่น่ารักมากมาย”
เทคโนโลยีให้เศษเสี้ยวของการติดต่อปกติที่พวกเขามี การ์ดเนอร์ ซึ่งอาศัยอยู่ในรัฐเมน ซึ่งริต้าใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตของเธอก่อนที่จะย้ายไปฟลอริดาในปี 1992 ได้ติดตั้งอุปกรณ์ Echo Show ไว้ในห้องของแม่ เธอใช้มันเพื่อพูดคุยกับริต้า ซึ่งมักจะใช้มันเพื่อโทรหลายครั้งต่อวัน
แต่ยังไม่จบ และในขณะที่การ์ดเนอร์พยายามเกลี้ยกล่อมแม่ของเธอในแต่ละวัน แนน โธมัสจึงเริ่มเขียนอีเมลถึงผู้ว่าการรัฐ ส.ว. ทอม ลี, อาร์-โทโนโทซัสซา และตัวแทนรัฐของเธอ แลร์รี แม็กการ์ด, อาร์-เดด ซิตี้ กระตุ้นให้เขาแก้ไขกฎ
“การรักษาตอนนี้เลวร้ายยิ่งกว่าการพนัน” โธมัสผู้ซึ่งเรียกตัวเองว่าพรรครีพับลิกันหัวโบราณเขียนถึง Maggard เมื่อวันที่ 17 มิถุนายน “ในแต่ละวันเสียงของเธออ่อนลง เมื่อเธอรับโทรศัพท์ เธอร้องไห้และถามฉันว่าทำไมฉันไม่ไปเยี่ยมเธอ ฉันกำลังสูญเสียแม่ที่ฉลาดและกล้าหาญของฉัน ไม่ใช่เพราะไวรัสโคโรน่า แต่เป็นเพราะไวรัสแห่งการเมืองและความไม่แยแส”
หลังจากแรงกดดันจากครอบครัวเช่น Thomases คณะทำงานเฉพาะกิจ ของผู้ว่าการว่า ด้วยการเปิดสิ่งอำนวยความสะดวกการดูแลระยะยาวที่ปลอดภัยและจำกัดอีกครั้งในเดือนสิงหาคมได้ประชุมกันเพื่อพิจารณาทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการห้ามผู้มาเยี่ยมครอบครัวอย่างเข้มงวด ผู้ว่าราชการจังหวัดได้ลงนามในคำสั่งใหม่ซึ่งมีผลในวันที่ 1 กันยายน โดยอนุญาตให้เจ้าหน้าที่หรือผู้อยู่อาศัยในบ้านที่ไม่มีผู้ติดเชื้อโควิด-19 กลับบ้านได้เป็นเวลาสองสัปดาห์เพื่อเปิดประตูต้อนรับผู้มาเยือนภายใต้ข้อจำกัด แต่กฎนั้นไม่ได้บังคับและการใช้งานยังคงไม่สม่ำเสมอ
เนื่องจากเจ้าหน้าที่ Rosecastle มีผลตรวจเป็นบวกในวันที่ 1 กันยายนกฎจึงห้ามไม่ให้รับผู้มาเยือนจนถึงวันที่ 15 กันยายน และเมื่อถึงเวลานั้นก็สายเกินไป Rita Thomas เสียชีวิตบนเตียงในโรงพยาบาลในห้องนั่งเล่นของลูกสาวเมื่อวันที่ 18 กันยายน
“เมื่อทุกอย่างถูกพรากไปจากเธอ — ความปกติทุกอย่าง กิจวัตรประจำวัน และการสื่อสาร — ที่เดียวที่เธอมีพลังคือพลังในการมีชีวิตอยู่” แนน โธมัส กล่าว
การ์ดเนอร์ซึ่งมีพื้นฐานด้านการดูแลและสนับสนุนระยะยาว บอกกับแม่ของเธอว่าเธอจะสนับสนุนเธอเมื่อเธอเลือกที่จะหยุดกิน แต่ก็เป็นสถานที่ที่เจ็บปวด
“ฉันไม่รู้ว่าจะช่วยได้อย่างไร ฉันช่วยเธอไม่ได้” เธอกล่าว “ฉันไม่สามารถขึ้นเครื่องบินได้ ฉันหมายความว่าพวกเขาไม่ต้องการให้เราเดินทาง คุณรู้ไหมว่าฉัน … ฉันรู้สึกไร้ประโยชน์มาก” สล็อตแตกง่าย
